Średni miesięczny dochód do dyspozycji przypadający na jednego domownika w gospodarstwie domowym, w którym jest osoba z niepełnosprawnością, wynosi 1482 zł, podczas gdy w innych gospodarstwach domowych jest istotnie wyższy i wynosi 1832 zł, wynika z danych GUS za 2019 rok.
Jeśli przyjrzymy się świadczeniom emerytalno-rentowym dla osób z niepełnosprawnością, okazuje się, że najwyższe otrzymują osoby wieku 65-69 lat. W starszym wieku dominującym świadczeniem jest bowiem emerytura, która jest pochodną zarobków w okresie aktywności zawodowej i która przeciętnie przynosi wyższy dochód niż renta.
Mimo że wyższa niż renta, przeciętna emerytura osoby z niepełnosprawnością jest niższa od „średniej krajowej”. W 2019 roku wyniosła nieco ponad 1840 zł i była o ok. 500 zł niższa od średniej emerytury wypłacanej przez ZUS (2353 zł brutto).
Wśród osób z niepełnosprawnością widać sporą różnicę w wysokości emerytur pomiędzy kobietami a mężczyznami. Kobieta dostaje średnio niecałe 1500 zł, podczas gdy mężczyzna – ponad 2 200 zł. To ponad 700 zł różnicy.
Poza wypłacaną z ZUS rentą jest kilka innych rodzajów świadczeń. System ten jest złożony i mało transparentny. Wysokość świadczeń jest zróżnicowana, przy czym stosunkowo najwyższe, na poziomie minimalnego dochodu netto, jest świadczenie pielęgnacyjne. Obecnie wynosi 1830 zł miesięcznie, a od stycznia 2021 roku wzrośnie do 1971 zł.
Jednak aby je otrzymać, opiekun osoby z niepełnosprawnością musi zrezygnować z pracy zarobkowej, także zdalnej czy dorywczej. A kwota świadczenia, nawet zsumowana z innymi zasiłkami, nie jest duża.
Niezdolność do pracy, częściowa czy też całkowita, nie jest zakazem pracy. Osoby pobierające rentę z tytułu niezdolności do pracy mogą podjąć dodatkowe zatrudnienie. Jednak w zależności od zarobków, renta może ulec zmniejszeniu lub zawieszeniu.
źródło: money.pl
