Ten brak gotowości może wynikać z różnych przyczyn. Czasami nie chcemy wchodzić w konflikt z rodziną dziecka lub uważamy, że swoją interwencją dodatkowo pogorszymy sytuację dziecka. Martwimy się, że wskutek naszych działań rodzina rozpadnie się, a dziecko trafi do domu dziecka.
Pamiętaj! Być może jesteśmy jedynymi, którzy zauważają bądź wiedzą, że dziecko potrzebuje pomocy.
Czynna pomoc powinna polegać na tym, aby przemoc zatrzymać, żeby dziecko nie było już krzywdzone. Do tego, aby pomóc w sytuacji, kiedy dziecko doświadcza przemocy, są powołane odpowiednie służby.
Służby takie jak pomoc społeczna czy policja, mają obowiązek sprawdzić, co dzieje się w domu dziecka i jeśli jest taka potrzeba, udzielić pomocy dziecku i rodzicom. Ale żeby instytucje te mogły zacząć działać, muszą otrzymać informację, że dane dziecko lub rodzina potrzebuje wsparcia.
Nie musimy więc sami naprawiać sytuacji w rodzinie dziecka – wystarczy, że zgłosimy to do instytucji. Przy zgłoszeniu nie musimy udowadniać, że dziecko jest krzywdzone – wystarczy, że przedstawimy swoje uzasadnione podejrzenia – nie musimy mieć stuprocentowej pewności, że dziecko doświadcza przemocy. Niepokojący wygląd i zachowanie dziecka mogą przecież nie mieć związku z krzywdzeniem – dzieci są posiniaczone, bo często się przewracają, małe dzieci często płaczą…
Źródło: MSN.com/pl. Zdjęcie ilustracyjne – fot. Shutterstock.
