Narkotyki często kojarzone są ze środowiskiem patologicznym. Z osobami, pochodzącymi ze „złych” rodzin, tzn. takich, w których od zawsze pojawiała się przemoc, alkohol i inne używki. Prawda jest jednak taka, że stwierdzenie to wcale nie jest regułą.
W narkomanię zapada coraz więcej osób wykształconych, posiadających szczęśliwą rodzinę i dobrą pracę. Narkomanom ciężko pomóc, ponieważ – jak to zazwyczaj bywa w przypadku uzależnień – osoba taka nie chce przyjąć tej pomocy. Uważa, że jest całkowicie zdrowa. Należy jednak pamiętać, że narkomania to choroba – ciężka, zaawansowana i pochłaniająca człowieka w całości. Proces leczenia uzależnienia od narkotyków powinien rozpocząć się od zrozumienia przez narkomana, po co to zrobi. Dlaczego musi się leczyć i jak mu to pomoże w dalszym życiu. Bez tego ciężko będzie mu przejść przez kolejne etapy odwyku.
Jednym z najprostszych, ale jednocześnie najbardziej drastycznych sposobów leczenia narkomanii jest abstynencja, czyli całkowite odstawienie narkotyków. Podczas odwyku chorego dotyka kilka nieprzyjemnych skutków nieprzyjmowania substancji odurzających, dlatego początkowa faza abstynencji może być niezwykle trudna. Są to m.in. brak apetytu, senność, rozdrażnienie oraz te nieco bardziej dotkliwe: wymioty, kołatanie serca, duszności.
Podczas leczenia uzależnień mogą być stosowane różne modele terapii, jak np. poznawczo-behawioralna. Opiera się ona o proces uczenia się, tzn. wypracowywane są dzięki niej pewne zachowania, czynności, które zapobiegają pojawianiu się chęci sięgnięcia po narkotyk. Metoda ta działa analogicznie do procesu powstawania uzależnienia, podczas którego człowiek „uczy się” regularnego przyjmowania substancji psychoaktywnej. W tym przypadku jednak dąży do nauczenia się, jak żyć i prawidłowo funkcjonować bez narkotyków.
Osoba poddająca się procesowi leczenia uzależnienia od narkotyków powinna przede wszystkim pamiętać, że może okazywać swoją słabość. Nie warto dusić jej w sobie. Może prosić o wsparcie bliskich oraz znajomych. Wbrew opinii niektórych nie pokaże to jej słabości, tylko wręcz przeciwnie. Udowodni siłę oraz upartość w dążeniu do celu, jakim jest całkowite wyleczenie się. Co więcej, narkoman pozostający w abstynencji może znaleźć sobie nowe hobby. Zajęcie takie pozwoli na odciągnięcie myśli od uzależnienia i chęci zażycia narkotyku, które wciąż pojawia się w głowie.
Odwyk to ciężki czas dla osób uzależnionych. Zmieniają one całe swoje dotychczasowe życie i ta wizja, wraz z towarzyszącymi jej objawami, potrafi być przerażająca. Nie wolno jednak dopuszczać do siebie myśli, że dotrwanie do końca terapii będzie niemożliwe. Należy trwać w przekonaniu, że jest się silną osobą, która wbrew wszystkim przeciwnościom da radę. Czasami jest też tak, że starzy znajomi, którzy pomogli wejść w nałóg, próbują ponownie nawiązać znajomość. Należy wówczas postawić ultimatum, że będzie to możliwe jedynie w przypadku, gdy też zdecydują się na odwyk. Jeśli nie wyrażą na to zgody ani chęci, lepiej będzie całkowicie zerwać kontakty. Takie osoby mogą bowiem ciągnąć do dawnych przyzwyczajeń, a te nie są właściwą i dobrą drogą.
źródło: materiały prasowe
